دل نوشته ای برای حاج رضوان

چقدر زود دلم برای شما تنگ شد ، حاج رضوان !

یروز وقتی برای اولین بار راز های قهرمانی شما رو مطالعه می کردم ؛
نمی دونم چرا بعدش احساس می کردم کنارم اومدی و دوباره همشون رو برام بازگویی می کنی .

حاج رضوان !
میدونم که از بهشت صدای منو می شنوی ؛

سلام ،
سلام به توایی که گمنام زندگی کردی و گمنام هم از دنیا رفتی .

به خاطر مسائل امنیتی ، یعنی همون 42 سرویس اطلاعاتی و امنیتی، که 25 سال مداوم پی تو می گشتند تا عقده ها و عصبانیت خودشون رو از مقاومت ، یکباره بر سر تو خالی کنند ، هیچ وقت به ما نگفتند که تو چه کسی بودی ... .

شاید سال های سال باید بگذره تا ما بدونیم چه کسی رو از دست دادیم .
حاج رضوان ! 
وقتی امام عزیز ما در سال 42 گفت : یاران من در گهواره اند ؛
تو یک ساله بودی ! .
کجا هستند برخی از فرماندهان دفاع مقدس ، که مدام خدا رو از یاد می برند و همه جا میگویند : جنگ رو ما اداره می کردیم ؛
کجا هستند که ببینند عماد مغنیه ، یکی از عالیرتبه ترین فرماندهان پیروز جنگ علیه اسرائیل ،
چطور گمنام و مظلومانه زندگی کرد . 
که تنها بعد از شهادتش فهمیدیم چه کسی رو از دست دادیم .

عماد مغنیه عاشق رهبری بود ....
همیشه می گفت در برابر ولایت فقیه ما هیچ نیستیم .
به عشق امام خمینی ، زبان فارسی رو یاد گرفت . تا بتونه با جان و دل از فرمایشات امام بهره مند بشه.
صحیفه نور رو اونقدر خوانده بود که ملکه ذهنش شده بود .
در سال 61 وقتی فقط 16 ساله بود ، با مادرش به دیدار امام خمینی آمد . آنجا امام به مادرش گفته بود :

چه خوب فرزندی تربیت کردی !

امام حتی با همان سن کم تو ، می دونست تو کی هستی .

چقدر دیر شناختیمت ، حاج رضوان !

چندین و چند بار توطئه ی ترور تو رو ریختند.
اما هر بار ، شهادت از تو جا می موند ؛ 
و توطئه ها هم نقش بر آب . 
تا جایی که برادرت رو به اشتباه به جای تو ترور کردند و با افتخار گفتند که تورو شهید کردند ؛ اما کور خونده بودند.

ولی گویا اینبار حتی ، شهادت هم برای تو دلتنگ شده بود ... .

تو مزد زحماتت رو گرفتی .
ولی به ما بگو ، با دلتنگی تو ، و با جای خالی تو چه کنیم ؟

همراهِ همیشگی سید حسن نصرالله !

شنیدم که وقتی یکی از هموطنان ما با آقای سید حسن نصرالله دیدار داشت ؛ شمارو با محافظان ایشون اشتباه گرفته بود ؛ و همانند یک سرباز به شما دستوری داده بود ؛ اما تو که خودت فرمانده بودی در کمال فروتنی ، دستورشون رو اجرا کردی ؛ و تازه وقتی شهید شدی و شهرت جهانی پیدا کردی ، اون عزیزِ هموطن ما متوجه شد که اونروز به چه کسی فرمان داده.


البته که با شهادت تو هیچ ضربه ای به مقاومت وارد نمیشه و نشد .
اما مطمئنا شکافی که از رفتن تو در دیوار مقاومت ایجاد شد ، دیگه هیچ وقت پر نمیشه .

چراکه وقتی بهشتی شهید شد ؛ ملت ما گفتند : دشمن در چه فکریه ، ایران پر از بهشتیه .

اما همونطور که امام گفت : بهشتی یک ملت بود . و حقیقت اینه که جای خالی او دیگه هیچ وقت پر نشد .

حاج رضوان ، دوستان شما میگویند بهترین و کامل ترین تعریف از شما همونیه که امام خامنه ای درباره شما گفت.
ایشون گفتند : عماد مغنیه فرزند روح الله بود .


پس ، فرزند روح الله ! برای منِ روسیاه دعا کن .
دعام کن عاشق بشم .
دعا کن توی دلم که حرم خداست ، هیچ وقت غیر خدا رو راه ندم .
در بهشت ،سلام مارو به مولا و اربابت آقا اباعبدالله الحسین (ع) برسون.

اللهم اجعل محیای محیا محمد وآل محمد
و مماتی ممات محمد وآل محمد