شعر

تا نبینم رخ زیبای ترا مهدی جان                                     دلم آرام نگیرد بخدا مهدی جان

نیمه جانی که به دل مانده نثار تو کنم                              گر ببینم گل رخسار ترا مهدی جان

نام دلجوی تو ای مظهراسماو صفات                             همه جا وردزبان است مرا مهدی جان

چشم امید به تو دوخته و آمده است                                 به در خانه ی لطف تو گدا مهدی جان

همچو پروانه دلم پر زند وبیتاب است                               گرد انوار تو ای شمع هدی مهدی جان

من نه آنم که کشم دست گدایی از تو                               نکنم دامن لطف تو رها مهدی جان

  تو نه آنی که کنی سائل خود را نومید                             چون توئی معدن احسان و سخا مهدی جان

دستگیری کن از این غرقه ی دریای فطر                       تارهد از خطر موج بلا مهدی جان

خبر وصل تو کوتاه که غمست دل گیرست                          دیگر ای یوسف گمگشته بیا مهدی جان

عاشق منتظرخسته دل بیمارت                                          یابد از فیض حضور تو شفا مهدی جان

آنکه شد از تو جدا لعنت حق شامل اوست                           مپسند اینکه شوم از تو جدا مهدی جان 

کم مباد ای پسر فاطمه حتی آنی                                      سایه ی لطف شما ازسرما مهدی جان

قبله ی کعبه تو و روح عبادات توئی                              من نخواهم زخدا غیر ترا مهدی جان