گلایه‎ای از دل

گلایه‎ام ز دلی هست که بی تو مضطر نیست

دو چشم بی هنری که بدون تو، تَر نیست

گلایه‎ام ز زبانی که بی حیا گشته

و گوش‎ها که برای گناه‎ها کَر نیست

گلایه‎ام ز محبین مدعی چو من است

که با زیادی ما، غربت تو کمتر نیست!

هزار داد زدیم ادعای حب تو را

به پیش تیغ ولی یک خبر ز حنجر نیست

همیشه بانگ بلا، هر زمان چو کرب و بلا

و اقتدای جوانی‎مان به اکبر نیست

عجیب نیست چرا پشت پرده‎ای آقا

ز دشمنان چه بنالی چو دوست یاور نیست

اگر که غیبتتان گشته است طولانی

گلایه‎ام ز دلم هست که بی تو مضطر نیست